Bir zamanlar bana aşkın ne olduğunu sorsalardı bu fotoğraftaki tutku gibi
bu fotoğraftak bağlılık ve karmaşa gibi olduğunu söylerdim.
Şimdi aşkı bana sorsalar daha değişik cevaplar verirdim.
Sevginin hiç silinmediğini ama zamanla onunda azaldığını söylerdim.
Kişilere karşı sevginin bittiğini gözlemlediğimi söylerdim
ama içimdeki sevginin hiç bir zaman sönmediğini ve ölene kadar içimde yaşadığını anlatmak isterdim.
Bir sevgi ölünce diğerin doğduğunu gösterirdim.
İçimizdeki o saf sevgimizi yıllarca hiç hak etmeyen insanlara boşuna harcandığımızı söylerdim.
Sonra bu karamsarlıktan çıkıp yeniden aşık olmanın yeniden
sevmenin ne kadar güzel olduğunu anlatmak isterdim.
Sevginin ne kadar güzel olduğunu ve yaşadığımız sürece tek
yaşadığımızı bize anlatan ve yaşamak için bizi ayakta tutan
gücün tek sevgi olduğunu kendime ve çevreme elimden geldiği kadar
göstermek isterdim.
Sevgililer gününün bir gün olduğunu ama sevdiğimizi sadece bir güne doldurmanın mümkün olmadığını ve hediyelerle bir insana sevdiğini gösterilmediğini bir çok insanın bilmediğini gözlemlediğimi söylemek isterdim.
Valantines Dayin (Sevgililer gününün) bu devirde sadece bizi hediye almaya zorlayan
bir itiş olduğunu gözlemlediğimi söylerdim ama yinede tüm sevdiklerime bu gece uyuduktan sonra
birer gül almaktan vazgeçmeyeceğimi ve ufakta olsun onlara birer birer kendi ellerimle yapmış olduğum
hediyelerin içine sevgiyi dokuduğum için onlara vermek isterim.
Hediyelerle keşke birbirimize hissettiklerimizi anlatmasakta onlara kucaklayıp veya sarılıp veya söylerek duygularımızı söylesek daha iyi olduğunu sansamda bu dünya böyle gelmiş böyle gider diyerek bende suyun akışına gitmekten başka çarem yok.
Sevenler veya bir zamanlar sevenlerin ve gelecekte sevecek tüm yaşayan varlıkların sevgiyi temsil eden bu gününü kutluyorum :)
H.Y.M
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder