Ben hiç kimseyi hayatımdan geçen hiç kimseyi unutmadım
Sorunda bu zahten
Benim en büyük sorunumda bu zahten
Unutamamak
İnsanları kendim gibi sanmak
Her uzatılan eli kendi elim gibi sanmak
Bana yaklaşan her kişiyi kendim gibi saf ve temiz kalpli sanmam ve bunun sonucunda yanılmam
Unutmak için değil ama ben hayatıma devam etmek için ant içtim
Eğer unutamadıklarım beni içimdeki en koyu ve en derin ve nefretlere itiyorlarsa
maksadım artık bu duygulardan ve onlardan kurtulmam
Başaramam sandım ama yanıldım
Ben nefretimi içimdeki o yüce nefretten arındım
Beni nefretin kıyılarına getirenlerden uzaklaştım
Gülümseyen gözlerimi yeniden dudaklarıma damgaladım
O kadar bataklığın içinde okadar çamur ve kirin neden bana bulaşmadığını
artık anladım
Adım gibi hayatım olduğundan adım gibi olduğumdan yüzüm ve içim
temiz olduğundan karanlıklardan ışığı görmeyi başardım..
Ben artık nefret etmek istemiyorum ve içime nefret ekenlerede yinede hayatlarında başarılar diliyorum.. :)
:)
H.Y.M
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder