İlk defa böyleyim.Veya ilk defa değil bu sefer bu kadar kederliyim.
Annemi ve babamı Türkiyeye uğurladim.
Hava limanında ayrılırken bu sefer onlardan daha farklı ayrıldım.
Bizimle neden gelmiyorsun sitemlerini uçağa binmeden etmelerine alışmış olsamda ama bu seferdaha bir farklı duygular yaşadım.
Uzun zamandır hastalıklarla savaşan babam bu sefer ayrılırken bana daha değişik sarıldı.
Eskiden havalimanın gidenene kadar sitem eden babam bu sefer arabada sesini çıkarmadan oturup dışarı bakarak oyalandı.
Ayrılık zamanı gelince elini öptükten sonra bana çok uzunca sarıldı.
Hani insanlar birbirine sarılırya, ve o sarılma biter..öyle olmadı.
Bu sefer bir başkaydı.Beni bırakmadı. Defalarca bırakır diye ayrılmak istedim kollarındanama bir türlü ayrılmadı.Uzun zaman sarıldıktan sonra yanağımdan öptü
ve sesi titreyerek bana kendine çok iyi bak diyerek elindeki torbaları alıp
bir çok kere arkasına bakarak istemiyerek adımlar attı.
Bu sene ağladı.Hiç bir zaman ağlamazdı.
Sanki onu hiç bir zaman birbirimizi göremiyecekmişiz gibi bana bakışlar attı.
Hiç bir zaman bana böyle davranmazdı.Sanki bu sene bir farklıydı.
Belki abimle olan kavgalarından ve abimin bize bu seneki süprizlerinden bu kadar yara aldı.
Havalimanından eve gelene kadar hiç bir şey hissetmedim ama
eve gelince kendime yenildim ve ağladim.
Onlarsız bir gün kalacağımı ve onlarla olan dakikalarımın ne kadar değerli olduğunu ve ailemi ne kadar sevdiğimi şimdi anladim..
H.Y.M
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder