Hersey bir anlik degildir
Bir kere ben zamanin herseyin ilaci olmadigina inan
insanlardan biriyim.
Yazilarimda yazdigim sadece o anlik ruh halimle..kizginken
kirginken yazmis oldugum yazilardir.
Ben askin veya sevginin , dostlugun bir anlik olduguna inanmiyorum
Eger hayatinizda sevdiginiz (aile, arkadas, sevgi tasidiginiz her kimseyle) bir baganiz
varsa..kolay kolay kopmaz.
Ben ona inaniyorum
Ben kizginken yazdigim yazilarimi buraya koysam..oooo
Hatta onlari silmeyi düsünüyorum
Nefret etmekten biktigim icindir
Kizdigim anlarda cidden kirmizi görüyorum
Moralimin inisleri ve cikislari olmasininda
hastaliga bagliyorum
Mano depresiv (manik) oldugumu yazili bir sekilde
elime vermeleri benim icin bazi kapilari acti
Tedavi görme sansi yaratti
Bir cok var olan hastaligim üstünede onun
eklenmesi..sadece ........
Bilmiyorum neden böyle oldum
Belkide duygularimi kisitladigimdandir yillarca
Insanlar beni manevi yönden o kadar tokatladilarki
Anlatamam
Parami yediler
Kalesslikler yaptilar
Arkamdan kuyular kazdilar
Tuzaklara düsürmeye calsitilar
Ve ben bu dönemleri sadece susarak gecirdim
Ailemi ve düzenimi bozmamak namina..sadece sustum
Kursuna dizilecek insanlari kursuna dizemedim
Sadece sustum
Sustukca daha vurdular
Daha fazla ezebileckelerini sandilar ve
hakli ciktilar
Daha fazla tokatladilar
Susma sanatini ben yarattim desem az olur
Ailem icin dislerimi sIka SIka cenem birbirine girdi
Ve saniyorum icime attigim nefret büyüdü
Bir tek secim vardi en sonunda oda herkezi aff etmekti
Helal ettim anasini satim herseyi herkeze
Bana en zor günümde kazik atan arkadaslarima ''eyvallah'' dedim
Parami yiyenlere ''güle güle harcayin''
demekle yetindim.
Samar atanlara diger yanagimi vermeye alistigim icin hepsine
Eyvallah dedim..
Artik ileri bakiyorum..geriye degil
Kalemim en büyük dostumdu ve halende öyle
Sustugum zamanlarda..
sesim kalemim oldu..
H.Y.M Çarşamba, 5 Mart 2008 03:45
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder