Sevmekten korkmuyorum..sevilmekten korkuyorum

Okadar düsündünmki bu konuyu..
Sevmekten korkmuyorum..sevilmekten korkuyorum.
Bana birisi seni seviyorum diyince ..yasadigim panigi anlatamiyorum.
Filimi firtimi toplayip kaciyorum ve kaybolmak istiyorum.
Bir daha ayni seyleri duymamak icin kulagimi tikiyorum.
Bir zaman sonra geri geliyorum..sanki hic birsey olmamis gibi davraniyorum..
O kisinin bana karsi olan duygulari bana karsi öldügünü ve bittigini hayal ediyor..
Elimi kolumu sallayarak karsisina cikiyorum.
Ve cogu zaman yaniliyorum..
Konusmalarima dikkat ediyorum..benden hoslanmamasi icin elimden geleni yapiyorum.
Hatta nefret uyandiracak seyler sergiliyebiliyorum.
Nefret etsin istiyorum..bir daha beni aninca sevgiden gecen her yolu unutmasi icin
dualar ediyorum.
Benim kadar asktan ve sevmekten kosan ve kacan varmi diye kendimce düsünüyorum..
sevmeye gelince..sevgimi göstermekte sorunlar cekmiyorum..
Bunu yaparken karsimdakinin buna karsi cevap verecegini hic ummuyorum..
Cevap verincede..ondan uzaklasiyorum.
Korkuyorum...sevmekten degil..sevilmekten..kaybetmekten..bogulmaktan.
Hic birsey hayatta..sevginin verdigi aci gibi olmadigini biliyorum..
Sevilince eriyorum....
Kendimi sevgiye laik olmadigimdan degil..o sevgi biterse veya kaybolursa ve
ölürse yasadigim acilara katlanamiyacagimi bildigim icin..
Kendime duvarlar örüyorum..
Ve sonuc olarak ..insanlara soguk davraniyorum.
Benden sevgi veya beni sevmesinler diye..degisik formlara giriyorum.
Bazen o maskemi düsürüyorum..
Beni gercek beni gördüklerini hissedersem..kendi toparliyorum..
Kendine gel diyorum..
Her pahasina beni görmemeleri icin arka plana gizleniyorum..
Icimdekilerini gördüklerini hissettigim an..icime kapaniyorum.
Kaciyorum..gizleniyorum..kendimle bas basa kalmayi tercih ediyorum.
Sevilirsem..o kisiyi kaybedersem yasayacagim aciya katlanacagima..
sevgisiz hayati seciyorum.
Ailemden..cevremden ..arkadaslarimin sevgisiyle yetiniyorum.
Aslinda hayattan kaciyorum..yasamdan.
Kendi ailemin ve cocuklarimin olmasini istedigimi bildigim halde..istediklerimden
uzaklasiyorum.
Bazi seylerde tuz biber oluyor..zamanimizin aile yapilari..aldatmalari gözden geciriyorum.
Kadinlarin / erkeklerin doyumsuzluklarina sahit oluyorum.
Esim olursa..baska bayanlarla..baska insanlara ilgi duyarsa o evliligin anlamin kalmadigini
hissediyorum.
Cocuklari bu dünyada herseyden fazla sevdigimi bilsemde..onu bu olaylar basima gelirse..onu babasiz
büyüte bilirmiyim diye icimden derin derin düsünüyorum.
Evlatlik edinim diye hayaller ediyorum..ama yinede ayni sorunlarla savasiyorum.
Benim gibi ayni duygulari paylasan insanlar oldugunu biliyorum.
Sevilmenin ve sevmenin en yüce duygulardan biri oldugunu bildigim halde neden bu duygularin ve bu kadar önemli
hislerin..eridigini ve kayboldugunu anlamiyorum.
Sevgiden ve asktan bizi uzaklara iten ne olabilir diye düsünüyorum
Bu kadar güzel duygulardan bizim kacmamiza önderlik yapan neyin oldugunu bilmiyorum.
Zamanin evlikleri?
Zamanin insanlari?
Zamanin aile yapilari?
Kaybolan degerler?
Aldatmalar?
Yasam tecrübleri?
Karsimiza cikan yanlis insanlarmi bizi bu duygulari yasamamiza engel oluyor?
Neden cogu insan benim gibi duygularla savasiyor?

Sevgi ..aski yasamis olan bir insan olarak..bu duygularin herkezin yasamasini diliyorum.
Sevdigim insani topraga gömdügünden beri yasadigim acilarin
yasadigim hüzünü..yasadigim boslugun yeniden seversem ve yeniden kaybedersem ..yasayacagim
duygulari ..yasamamak icin..kaciyorum.

Bazi insanlar gibi..ask ve sevgi verilicek insanin az oldugunu düsünmüyorum
Bazi insanlar gibi aski sevgiyi o kisinin laik olmadigini sanmiyorum.
Bazi insanlari sanki onlarin sevgisi bu dünyada tekmis gibi hallere girmiyorum

Ben sevilmekten korkuyorum..ve sevginin verecegi aciyi hissetmemek icin elimden geldigi kadar
herseyden uzaklasiyorum

Aslinda imkansiz olan bir yola giriyorum..
Sevgisiz insanin ölecegini adim gibi biliyorum.
O zaman ben ölmeyi seciyorum...?


H.Y.M Pazar, 20 Temmuz 2008 13:31